Anne vada - Versog

                             

  

Anne vada - Versog

No skin det sol e høgste Svealia 
No bli det var, det kjenne e so vel  
De søng sa tongt kring alle dalasia  
a synnavinn han kjem a gjer me sel.   

Nar sommarn kjem, da bli det fint e fjella,  
da ska e dit a hør kar bekkjinn søng,  
a kliv te topps e brattast berjestella  
a vea tort a tag a tabærløng.  
E kjenne lokt ta gras kring alle haua,  
a sola skin, a bjøllain kling sa kløkt.  
a tjønninn legg sa blank der e ska laua  
me berg ekreng, der e kainn sol me trøkt.

adu, a du, kar sart a sælt e stoinna, 
nar sola skin fra kvite høgda ne.  
Da væt e var'n han e kje lenger oinna  
at e far levva slik ein somar te.

Da væt e vesst at bekkjinn legg a venta 
poinn kalle isa me sa sval ein drekk. 
Nar hausten kjem a sistkveldskløva henta,  
da ska e takk for sommarn sa e fekk.